PRAWO MAŁŻEŃSKIE - ROZDZIAŁ IV

Witam, zapraszam na kolejny rozdział. Nie wiem, czy na jutro zdążę z rozdziałem, ale na pewno pojawi się miniaturka :)

_______________________________________

Draco i Hermiona sprzeczali się przy każdej czynności wykonywanej przed pójściem spać. Później chłopak przekręcał się z boku na bok, nie mogąc zasnąć. Zdał sobie w końcu sprawę z powagi sytuacji. Jak mógł poślubić kobietę, z którą nie mógł wytrzymać  pięciu minut bez kłótni? Miał jej ślubować miłość i wierność do końca ich dni? Zapłodnić i założyć z nią rodzinę? Biorąc to wszystko pod uwagę, rozejm nie wydaje się aż takim nieuzasadnionym pomysłem. Ale tu chodziło o Granger. Byli rywalami, wrogami, szczerze mówiąc od pierwszego roku. Jak mugolka mogła uczyć się lepiej od niego?! Spojrzał na nią i nagle poczuł ścisk w żołądku na myśl o bólu i cierpieniu, które przeszła w zeszłym roku. Widział jej wijące się na ziemi ciało pod wpływem zaklęcia rzuconego przez jego ciotkę. Wciąż słyszał jej przeszywający, bolesny krzyk, ognisty ból Cruciatusa, który trawił ją od wewnątrz. Stał, nie mogąc zrobić nic, by zatrzymać tortury. Hermiona odzwierciedlała najgorszą stronę niego, a teraz będzie musiał na nią patrzeć każdego dnia. Jak może patrzeć jej w oczy ze świadomością, że nic nie zrobił. Chyba nie trzeba dodawać, że ta noc była dla Draco bardzo niespokojna.

Następnego dnia został wyrwany z niespokojnego snu przez niecierpliwe pukanie.  Zaglądając niewyraźnie w okno, zobaczył jedną ze szkolnych sów, ze zwojem dołączonym do każdej nóżki. Przez chwilę zastanawiała się, dlaczego zostały tylko dwa zwoje, czy reszta dostała już swoje plany? Rozejrzał się sennie, był wstrząśnięty, kiedy już w pełni obudzony zdał sobie sprawę, że drugie łóżko w tym pokoju było okupowane przez kobietę z roztargnioną grzywą niesfornych loków. Zdał sobie sprawę, że ostatnie wydarzenie nie były wcale sennym koszmarem, on naprawdę jest zaręczony z Granger.

Otworzył list zaadresowany do „Pana Malfoya” (po tym jak upewnił się, że ten drugi nie jest kierowany do „Pani Malfoy” – na to nie był jeszcze gotowy). W liście znajdował się jego plan zajęć, w którym wypatrzył: „Przygotowanie do małżeństwa, sala 101”. To były jego pierwsze zajęcia tego dnia. Niestety, potrzebował do uczestniczenia w nich Hermiony.

- Granger, wstawaj! – Hermiona jęknęła, ale nie drgnęła.
- Granger! Wstajemy, wstajemy! – wciąż nic. Draco zaczynał tracić cierpliwość. Boże, ona była wrzodem na tyłku. Wtedy wpadł na pewien pomysł, a na jego twarz wkradł się złośliwy uśmieszek.

Głosem pełnym paniki zawołał:
-Szybko! Zajęcia zaczynają się za pięć minut!
Nim zdążył mrugnąć, Hermiona wyskoczyła z łóżka, pobiegła do łazienki i gdy z niej wyszła była już ubrana, uczesana i gotowa do zajęć.
- Co mamy pierwsze? O boże, gdzie jest sowa z moim planem?! – Hermiona spojrzała wyraźnie speszona.
- Gotowa na śniadanie? – Draco uśmiechnął się.
- Śniadanie?! Nie mamy czasu na śniadanie! Zajęcia zaczynają się…
- Za godzinę. – Draco przerwał. Wręczył jej harmonogram i poszedł dumnie do łazienki z zamiarem wzięcia dłuuuuugiej, spokojnej kąpieli, zostawiając rozwścieczoną Hermionę. Być może będzie więcej zabawy, niż mu się początkowo wydawało.

XXXXX

- O mój Boże, on jest tak cholernie irytujący! – Hermiona ubolewała Parvati i Ginny na śniadaniu. Harry siedział z Ronem, który nie chciał usiąść blisko Hermiony. – Ja wcale nie liczę, ze będzie sympatyczny, czy miły, ale on jest tak bardzo irytujący. Zaproponowałam mu rozejm, a on zaśmiał mi się prosto w twarz, a potem obudził mnie za wcześnie, strasząc mnie przy tym na śmierć.
- Co takiego zrobił? – Ginny zapytała z troską.
- Powiedział mi, że zajęcia zaczynają się za pięć minut! – Hermiona ogłosiła z oburzeniem.
Ginny i Parvati wymieniły spojrzenia, a potem wybuchnęły śmiechem.
- To nie jest śmieszne! – Hermiona powiedziała stanowczo. – Czy zapomniałaś już, że muszę poślubić tego durnia?!
Jej przyjaciółki od razu spoważniały.
- Racja, przepraszam Hermiona. – Ginny próbowała pocieszyć przyjaciółkę.
- Jak było z Blaisem? – Hermiona zapytała Parvati, płynnie zmieniając temat.
-No cóż, nie jest tak źle. – odpowiedziała Parvati z zadziwiającą obojętnością. – Trochę cicho, jeśli mam być szczera. Zdecydowanie nie ma na razie chemii, ale przypuszczam, że to lepsze niż czysta złośliwość i walka… przepraszam Hermiona – dodała pośpiesznie. – Mam całkiem niezłe widoki i powiem Ci, że to jest zdecydowanym plusem tej całej sytuacji – poruszyła sugestywnie brwiami. Ginny podniosła kciuki do góry, a Hermiona tylko przewróciła oczami.
- Myślisz, że będziesz w stanie go kiedykolwiek pokochać? – zapytała nagle cicho.
Parvati zastanowiła się poważnie zanim odpowiedziała.
- Myślę, że normalnie, przez to, że jesteśmy z  różnych domów i kręgów społecznych to nie mogłoby się stać. Ale teraz, przez to prawo małżeńskie, wydaje mi się, że niemożliwe być może stanie się możliwe…. Chyba tylko czas pokaże. – skończyła w zamyśleniu.

W Hermionie zawrzało pod wpływem jej słów. Czy to małżeństwo może doprowadzić do cudu? Może znaleźć szczęście u boku Draco Malfoya?
Pierwsze zajęcia z przygotowania do małżeństwa na pewno, nie sprawią, że tak będzie.

Wszystkie pary musiały usiąść razem i na początku nie było większych problemów, gdyż Hermiona i Draco nie odzywali się do siebie. Potem jednak instruktor, którym był jakiś urzędnik z ministerstwa, powiedział, że pary muszą omówić  aspiracje dotyczące przeszłości. Wtedy się zaczęło.

- Jakie są twoje aspiracje na przyszłość, Granger? – Draco uśmiechnął się szyderczo. – Zamierzasz wynaleźć jakiś cudowny środek, który oswoi tą twoją szopę na głowie?
- Masz jakąś obsesje na punkcie moich włosów, Malfoy?! – Hermiona warknęła ze złością – To, że nie wylewam na nie wiadra żelu tak jak Ty, nie znaczy, że mam z nimi problem. No i tak na marginesie, nie musisz się tak ulizywać. To podkreśla tylko tą twoją nad wyraz spiczastą twarz. – dodała swobodnie, pomijając, że to właśnie ta jego spiczasta twarz sprawiała, że z roku na rok był coraz bardziej przystojny. - A jeśli chodzi o moje aspiracje, to zamierzałam pójść na studia prawnicze i wyjść kiedyś za mąż z miłości, a potem założyć rodzinę, ale myślę, że część z tego nigdy się nie spełni.
- Ponieważ ministerstwo sprawiło, że utknęłaś ze mną – Malfoy dokończył za nią.
- To twoje słowa. – Hermiona powiedziała spokojnie. – A teraz proszę, oświeć mnie jakie są twoje aspiracje. – kontynuowała wyniośle.
- Myślę o zostaniu uzdrowicielem. – powiedział Malfoy.
Hermionie nie do końca udało się ukryć zaskoczenie. Malfoy spojrzał na nią z pogardą.
- Nie doceniłaś mnie? – powiedział z zadowoleniem.
- Jestem zaskoczona… to nie wydaje się być w twoim stylu. – Hermiona powiedziała ostrożnie.
-  Cóż, Granger, znasz mnie na tyle dobrze, że wiesz co chce robić w życiu, czy może jednak jestem w połowie nieznajomym facetem, za którego zostałaś zmuszona by wyjść? Który z nich to ja? – Hermiona nic już nie powiedziała. Miał ją i wiedział o tym doskonale.
- Przepraszam – powiedziała po chwili, chcąc mu pokazać, że jest ponad nim.
- Co z tym rozejmem? – Draco zaśmiał się, nie złośliwie.
- Jestem za! – Hermiona powiedziała podekscytowana.
- Zapomnij. – Draco parsknął.
Hermiona westchnęła. Wracamy do punktu wyjścia.

Po drugiej stronie Sali, Blaise i Parvati również się kłócili.
- Dwójka!
-Czwórka!
- Dwójka!
- Czwórka!
- Dwójka!
- ARGH! – zawołali chórem.
- Cholera, kobieto! Daj mi spokój! Czwórka dzieci? Sądzisz, że chce mieć zoo?!
-Ty narzekasz? To ja będę musiała wszystkie z siebie wypchnąć! Jeśli chce urodzić czwórkę, to o co Ci chodzi?
Blaise otworzył usta, zamknął je, a potem nagle wybuchł śmiechem.
- Co Cię tak śmieszy? – Parvati zapytała zdezorientowana, nie wiedziała, czy powinna śmiać się również, czy nie.
- Ledwo się znamy, zostaliśmy zmuszeni do narzeczeństwa wczoraj, a już kłócimy się o to ile będziemy mieć dzieci! – Blaise zaśmiał się.
Po chwili Parvati dołączyła do niego i na chwile powstrzymując śmiech powiedziała:
- Wiesz, biorąc po uwagę całą tą sytuację, może to nie jest takie głupie, że się o to spieramy.
Blaise pokiwał głową i dodał:
- Wiesz, nie jesteś aż taka zła.
Oboje uśmiechnęli się do siebie.

Harry i Ginny również się spierali, ale o wynik następnego meczu Quidditcha między Anglią i Irlandią. Na temat wspólnej przyszłości rozmawiali już wiele miesięcy temu.

Co dziwne, Ron i Astoria byli wśród par, które w tym momencie się nie kłóciły. To nic dziwnego, ponieważ nie odzywali się do siebie z powodu ostatniej kłótni. Ona nienawidziła jak on chrapał. On, nienawidził tego ile miała ubrań i tego, że nieustannie się stroiła. Oboje byli załamani, tym, że zostali ze sobą sparowani. Nic ich nie łączyło. Ich myśli były skierowana do pary mieszkającej w pokoju obok  - Ron myślał o Hermionie, a Astoria o Draco. Może więc jednak mieli coś wspólnego?